Ik hou echt van commentatoren die met categorische uitspraken komen:
Ik weet het, nu zullen beschuldigingen binnenstromen - ze zeggen, ja, beledigd, blogger! Ha-ha-ha... Nou, enzovoort, zoals ze hier willen.
Maar hier is het ding...
Hier, heren kameraden, kan alleen een uiterst oppervlakkig persoon spreken van "overtredingen". Er is niet genoeg diepgang, dus hij is overal beledigingen en zoekt of iemand het niet eens is met zijn mening.
Het punt is dat er niets is om over rond te strooien met dergelijke categorische uitspraken. Ten eerste zijn ze heilig en ten tweede zijn ze niet voor iedereen waar.
Pokhlebkin, misschien niet slecht. Eerlijk gezegd koester ik geen eerbied voor hem. Teleurgesteld. Ik erger me aan zijn snobistische houding ten opzichte van anderen, en aan binnenlandse gastronomische en culinaire gewoonten.
Echter, in de gunst bij het Westen, ligt de bewondering voor de westerse keuken bij velen op het onbewuste niveau.
Hier zal ik aan toevoegen: ik zal die auteurs niet steunen die zichzelf met een bastschoen in de borst slaan en schreeuwen dat het nodig is "alleen je eigen, inheemse" en in volle gang buitenlands te eten.
Ik zal geen enkele, zelfs geen erkende autoriteit op culinair gebied volgen, anderen negerend. Omdat koken een enorme, interessante laag is die cultuur en kennis combineert. En het wordt niet alleen gevormd door de meesters, wiens namen op ieders lippen staan, maar ook door iedereen die minstens één keer per week zijn eigen eten klaarmaakt. Iedereen in zijn keuken kan geweldige culinaire ontdekkingen doen en ze overslaan of negeren - nou ja, het is alsof je jezelf berooft.
Op het gebied van koken lees en bekijk ik vele, vele bronnen. Onder deze bronnen zijn er binnenlandse en buitenlandse. Er zijn blogs van food lovers, er zijn magazines van chefs. Er zijn boeken die de hele wereld leest, er zijn notitieboekjes, oma's en moeders die gewone gebruikers scannen en uploaden. Ik luister naar de verhalen van ouderen die hun hele leven aan het fornuis hebben gestaan en jongeren die nu nieuwe facetten van het spelen met smaak ontdekken - dezelfde moleculaire keuken bijvoorbeeld.
En ik raad iedereen oprecht aan hetzelfde te doen, en hun horizon niet te beperken tot één "autoriteit". Omdat zo'n oogopslag ons het belangrijkste ontneemt - honderden andere opties voor heerlijk eten.
Het belangrijkste gebod van smakeloos eten: maak van jezelf een idool en stop met het leren van iets nieuws
Alle goeds en eet smakelijk!