Vandaag zal ik mezelf toestaan om door het gerecht te lopen, dat veel fans blijkt te hebben.
Zoals ik onlangs vernam, kiest kolonel Sanders al tientallen jaren de optimale combinatie van kruiden, zodat in Rusland zijn kip zal worden beoordeeld op de knapperigheid van de korst en de zachtheid van het vlees."
Toen ik deze opmerking las, vroeg ik me zelfs af - welke criteria kunnen nog worden gebruikt om de krita van KFC te evalueren? Kunnen we het hebben over een ongewone smaak of een voortreffelijke nasmaak? Over de originele combinatie van kruiden en magische paneermeel, die na elke hap alle smaakpapillen streelt?
Je mag pantoffels naar me gooien - daar merk ik niets van in dit gerecht. Voor mij staat KFC eerlijk gezegd op de laatste plaats in de ranglijst van fastfood. Te vet, deze kolonel Sanders kip. Maagzuur en zwaarte nadat het is verstrekt.
Ja, soms kook ik iets soortgelijks thuis. Maar alleen omdat kinderen het gek genoeg leuk vinden. Bovendien vinden kinderen de thuisoptie leuker. Misschien omdat ik het minder vet probeer te maken.
Het grappige is dat het recept voor deze kip, of beter gezegd een mengsel van kruiden, "een van Amerika's meest waardevolle handelsgeheimen" blijkt te zijn. Dat vertelde het bedrijf tenminste aan een journalist die om commentaar vroeg op het recept dat een van de verre verwanten van de kippenuitvinder, Joe Ledington, had geleerd.
Het recept voor het mengsel bevat:
• Zout. ⅔ eetlepel.
• Tijm. ½ eetlepel.
• Basilicum. ½ eetlepel.
• Oregano (oregano). ⅓ eetlepel.
• Selderij zout. 1 eetlepel.
• Zwarte Peperbollen. 1 eetlepel.
• Droge mosterd. 1 eetlepel.
• Paprika. 4 eetlepels.
• Knoflook zout. 2 eetlepels.
• Gemalen gember. 1 eetlepel.
• Witte peper. 3 eetlepels.
Eigenlijk is er geen originaliteit in de selectie van kruiden. Ze zijn allemaal heel bekend in de zuidelijke keuken van de Verenigde Staten, waarvan de tradities zijn ontleend aan zowel Europese kolonisten als van slaven met een donkere huid die daar massaal worden geïmporteerd.
Wat betreft het idee van gefrituurde kip direct, het recept is zo te vinden publicaties zoals The United States Cookbook: A Complete Guide for Women, Housekeepers, and Cooks (1865), P. 104. Gezond verstand in het huishouden: een gids voor praktisch huishoudenbeheer (1874), p. 90.
En in vooruitgang in het frituren van voedingsmiddelen (CRC Press,. 2008) wordt algemeen gezegd dat gebraden kip al lang in het dieet van de Schotten is opgenomen, maar het zijn de smaakmakers die door Afrikaanse slaven als koks werden meegebracht.
De gebraden kip traceert ook de oorsprong uit West-Afrika ("The World of the Slave: An Encyclopedia of the Material Life of Slaves in the United States [2 volumes]")
Kippen... werden gebakken in palmolie.... Stukjes kip, gebakken in olie, verkocht op straat... ze hebben allemaal hun stempel gedrukt op de evoluerende keuken van het vroege Zuiden.
Dit was overigens de basis voor Creoolse fried chicken: de kip werd in deeg gedompeld en gefrituurd.
Dit wetende, blijft het verbijsterd waarom het recept als "geheim" wordt beschouwd.
Toegegeven, ik heb vertrouwen: al deze geheimhouding is puur marketing. Gewoon om niet erg gezonde kip met een erg banale smaak te verkopen.
Wat denk je?