Er is een categorie mensen die ik op de meest natuurlijke manier... vermijd. Voor mezelf definieer ik ze als keuken- of culinaire afpersers.
Meestal houden deze mensen niet van en weten ze niet hoe ze moeten koken. Voor hen is koken bijna de meest walgelijke plicht. Ze hebben echter geen haast om het op te geven, want macht over het fornuis en de pannen geeft hen tegelijkertijd macht - of een schijn van macht - over degenen om hen heen.
Nou ja, net als macht... Het vermogen om een soort van chantage aan te gaan. In het begin niet over iedereen om hen heen, maar alleen over hun familie, maar dit is genoeg voor hen.
De chantage gaat ongeveer als volgt:
- Waarom eet niemand soep! - Optioneel mag het natuurlijk geen soep zijn - Als je nu niet gaat zitten om te eten, kook ik in mijn leven niet meer! Ik ga niet meer naar de keuken! Ik probeer voor je, maar je eet niet! Niemand waardeert me in dit huis en niemand respecteert me! Ze spugen op mijn werk vanaf de hoge klokkentoren!
Het resultaat is dat, zelfs als het gerecht categorisch oneetbaar is, de huisdieren zitten en, met sombere gezichten, het voedsel lepel na lepel in zichzelf duwen. Omdat ze de afperser moeten bewijzen dat ze helemaal geen radijs zijn, geen verwantschap respecteren, niet van dierbaren houden.
En de afperser die op dit moment heel goed weet dat zijn creatie een "slechte smaak" heeft, geniet van zijn macht.
Het grappigste is dat zulke mensen, als niemand erin slaagt ze te overheersen, geleidelijk hun oevers verliezen en zich letterlijk op industriële schaal aan dergelijke chantage beginnen.
Niet alleen op hun huis, maar ook op de mensen om hen heen. Naar mijn mening geeft dergelijke chantage hen een onvergelijkbaar plezier.
Trouwens, de "gastvrije" en "gastvrije" gastheren, die zich op de gast storten met een schijnbaar aanhankelijke:
- Je moet het zeker proberen! Nou, eet! Dus wat als je deze voedingsmiddelen niet eet! Bij ons is alles vers en goed. Niet eten, ze hebben de onze niet geproefd. Nou, eet weer een lepel, want ik heb zo hard geprobeerd / 'geprobeerd, wil je me echt beledigen (beledigen) - uit dezelfde opera.
Het is belangrijk dat ze niet eten, zoals ze soms denken. Het is belangrijk voor hen om ze te laten eten. Dit zijn verschillende dingen, wat mij betreft.
Gebotst?