Nu koop ik helemaal geen visconserven. Ik kijk niet eens in hun richting. En in dit artikel wil ik je vertellen waarom ik weigerde te kopen en ik adviseer je.
Ik zal niet ontkennen: ik kocht altijd conserven voor mijn gezin. We aten vis met gekookte aardappelen, maakten er hapjes en sandwiches van. En voor de salade is "Haring onder een bontjas" over het algemeen een aardige zaak: geen gedoe met slachtende vis.
Het is simpel, snel en handig: je opent de pot en dat is alles, de vis is klaar om te eten. Maar ik vond de smaak bijna nooit lekker. En later begreep ik waarom.
Onlangs was er in een tv-programma een verhaal over conservering. En daar vertelden ze hoe ze gemaakt zijn. Heb je je ooit afgevraagd hoe je haringfilets zonder been in productie krijgt?
Als je denkt dat ze met de hand worden gesneden, heb je het mis: dergelijke conserven zouden erg duur zijn en niemand zou ze kopen.
Het blijkt dat fabrikanten vis behandelen met een speciale stof die botten wegvreet. Ze lossen gewoon op, en daarom lijkt het erop dat ze dat niet zijn. Daarom hebben conserven een rare smaak.
Sommige fabrikanten beweren citroenzuur als zodanig botverdunner te gebruiken, maar men gelooft dat het is moeilijk: probeer thuis een experiment met vis en citroenzuur en je zult zien dat de botten aan blijven plaats. Misschien worden ze zachter, maar verdwijnen ze niet helemaal.
Daarom gebruik ik de meest voorkomende haring, die ik in een viswinkel koop of die ik zelf zout. Ik besteed liever zelf meer tijd aan het snijden van vis in filets dan aan het kopen van jam. Dit is mijn mening.
Schrijf in de commentaren: koop je conserven? Zo nee, waarom niet?
Lees ook: Ik vil mijn kip altijd en gooi hem weg. Ik vertel je waarom je het niet kunt eten
Hoe ik sappige makreelkoteletten maak. Heerlijk en simpel
Roze zalm in sojasaus in een pan. Het wordt sappig en smakelijk
Als het artikel nuttig voor je was, vind het dan leuk. Abonneer je ook op mijn kanaal om het niet te verliezen en geen nieuwe recepten en artikelen te missen. Dank je!