Wie zei dat kebab moeilijk te koken is?
Soms lijkt het me dat alle verhalen over de complexiteit van dit of dat gerecht slechts een slogan zijn. Nou ja, of om jezelf (geliefde of geliefde) gewicht te geven.
Nu is het in de mode om te zeuren dat pilaf niet gemaakt kan worden zonder authentieke rijst, een ram moet ergens in de Tibetaanse bergen worden gevangen, en dat moet gevoed door het wonderbaarlijke gras, gedrenkt met de tranen van onschuldige maagden, verzameld op de laatste volle maan van de dertiende maand van de vijfde maand na de sprong van het jaar.
En de kruiden moeten "ambachtelijk" zijn, en de boter is dat niet, en de gerechten moeten ergens van ver komen, anders krijg je niets lekkers.
Kortom, we verdrijven mythen. Kebab kan ook thuis worden gekookt.
Ja, het zal verschillen van degene die op houtskool wordt gekookt, op de grill (onderstreep het noodzakelijke). Zal het hem erger maken? Nee. Het zal gewoon anders zijn.
Er zal iemand zijn die zal zeggen: dit is geen kebab, dus laat deze iemand gaan en bereid de kebab voor zoals hij het begrijpt.
Over het algemeen koken we, zonder stereotypen, en dan eten we gewoon heerlijk en zonder regels
We nemen:
- Lam
- Pistachenoten
- Specerijen: tijm, komijn, chili, sumak, zout en zwarte peper
- Voor garnering - rijst, sla, peterselie, munt, rode ui, citroen
- En natuurlijk wat natuurlijke yoghurt en granaatappels
Ik schrijf niet het gewicht van de producten, iedereen kan alles kiezen op basis van zijn smaak en eetlust.
Hoe we koken:
Hak het lamsvlees fijn, rol het in een vleesmolen of pons het in een blender. Meng met gemalen pistachenoten en kruiden.
We wassen de rijst en truc - bak hem eerst in een kleine hoeveelheid plantaardige olie en vul hem dan met water uit het berekenen van één tot twee, als de rijst langkorrelig en dicht is, of één tot anderhalf, als de variëteit zacht is en ongeveer dertig minuten.
Als de rijst onderweg is, boetseren we de kebabs, kloppen het gehakt goed en sturen ze naar de pan, of naar de grill, of naar de oven op 180 graden tot ze gaar zijn. Ik specificeer de tijd niet, het hangt af van de grootte van de kebabs.
Scheur de slablaadjes met onze handen, voeg munt en peterselie, rode ui eraan toe en pers de citroen uit. Je weet trouwens dat in bijvoorbeeld Turkije tomatensaus veel minder wordt gebruikt dan yoghurt. Het blijkt dat het veel lekkerder smaakt met zure melk.
We smeren het op een tortilla of flatbread, naast een salade, een beetje granaatappel op de rijst en eh... Gewoon heerlijk!
Eet smakelijk!